Door Robbert Bouhuijzen d.d. 4-7-2022
De rustdagen in de Tour, een pure marteling voor de ware liefhebber.
Na een -voor Nederland- geweldig weekend met (hoe bedenk je het) uitgerekend een overwinning voor zowel Jakobsen- als Groenewegen kom je toch even in een soort vacuüm terecht.
Jakobsen was op leven na dood en fysiek total loss – en Groenewegen heeft geestelijk in de diepste put gezeten. Ik heb mijn jongens dan ook verteld/geleerd dat we afgelopen dagen wielerhistorie hebben meegemaakt in Denemarken ?
Hopelijk kunnen de beide topsprinters elkaar over 20 jaar (of als de tijd er rijp voor is) nog eens recht in de ogen kijken- en elkaar een knuffel of in ieder geval iets in die trend geven. En anders kunnen ze altijd nog naar de goedlachse knuffelDeen Cort Nielsen gaan!
De rustdag, het is zo’n dag je met je ziel onder je arm rond doolt. Mensen om je heen verwachten weer aandacht….. en alle app-groepen met vermeende kenners (en deels onbekende vrienden) vallen even stil.
Je komt tot de conclusie dat je toch die andere renner had moeten opstellen i.p.v. Kung en Sagan rijdt toch wel lekker agressief in de punten.
De verslaving is aan het uitwerken, maar gelukkig krijgen we morgen weer een nieuw shot- en woensdag krijgen we een extra dosis in de vorm van kasseien.
De Tour-maandagen, een dag om even op adem komen, de vuilniszak weg te brengen, de koelkast aan te vullen en zelfs het gezin weer wat aandacht te geven.
Niet teveel- en niet te lang, want de avondetappe- en Vive le Velo begint straks en de Scorito-opstelling moet nog gefinetuned worden.
Want wordt het morgen nu sprinten met de raspaardjes of worden het de sterke sprinters of krijgen we zelf waaiers!?
Wie t weet, mag t zeggen.